ANKESA E NJE MEXHUSI (2)

Sa'di ishte ulur mes ushtarëve dhe po kuvendonte tërë qejf me to. Për një momet sytë i shkuan tek kocka në duart e mexhusit që po rrinte e po priste pak më tej. Njohu në atë kockë shkrimin e Emir-ul-muminin hazreti Omerit dhe menjëherë iu zbeh ngjyra e fytyrës.Të gjithë u çuditën nga ky ndryshim. Sa'di shkoi pranë mexhusit dhe i tha:

- Më kërko çfarë të duash dhe do ta bëj! Por të lutem mos më detyro të dal përpara Omerit. Nuk mund t’i bëj dot ballë ndëshkimit të tij.

Kur mexhusi pa këtë reagim të komandatit, ngriu në vend nga habia. Kur u përmend u bë menjëhërë musliman. Atyre që e pyetën "përse u bëre musliman?" u dha këtë përgjigje:

- Unë pashë halifen e këtyre. Kishte hedhur përsipër rrobën e tij të arnuar dhe po flinte mbi toke. Pashë edhe që komandanti i tyre i madh dridhej nga ai. E kuptova që këto ishin në fe të drejtë. Një drejtësi e këtillë mund te shfaqet vetëm në një fe të drejtë, aq më tepër një njeriu që i lutet zjarrit siç isha unë.

NJERIU I MIRE

Ai person që i beson dhe i frikësohet Allahut teala dhe që i bindet urdhërave të Tij, nuk i bën keq asnjë njeriu.

Bën durim ndaj të këqijave që i sjellin të tjerët. Bën teube për gabimet dhe të metat e tij. Kur punon, kur shet ose blen diçka nuk i ha hakun asnjeriu. Tregon respekt për njerëzit e ditur dhe të ndershëm. I do shokët e tij dhe të tjerët e duan dhe e respektojnë atë. Nuk grindet me asnjë njeri dhe nuk sillet keq me të tjerët. Mallin dhe postin i kërkon vetëm me arsyen që t’i bëjë mirë të tjerëve. Nuk është mendjemadh, nuk e sheh veten e tij sipër të tjerëve. Nuk vepron asnjëherë gjë të keqe se e di që në çdo moment Allahu teala e sheh dhe e di se çfarë vepron. Shkurtimisht i frikësohet Allahut teala dhe i bën mirë të gjithëve.