ABDULLAH BIN ABBAS

Abdullah Bin Abbas eshte nje nga sahabet e medhenj. Ai ka lindur ne vitin e trete Hixhr. Ne kohen kur vdiq Resulullahu, ai ishte vetem 13 vjeç. Gjate jetes se tij, ka pare 2 here Xhebrailin “alejhis-selam”. Pejgamberi jone i nderuar ka bere dua qe Allahu teala t’i jape te mira atij. Abdullah Bin Abbas vdiq ne moshen 71 vjeçare ne Taif. 
Nje dite duke shkuar per ne xhami, pa ne rruge nje grua te bukur. Nefsi e shtyu qe ta shikonte ate me epsh. Por ai nuk iu bind nefsit dhe beri kete dua: “O Allah! Ti mi ke dhene syte mua si nimet. Por une kam frike se mund ti perdor ato per te keq. Mi mbyll syte!” Menjehere iu mbyllen syte. Djali i vellait e çonte çdo dite ne xhami dhe e ulte prane nje kollone. Femija pastaj shkonte te lozte. Kur Abdullah Bin Abbai kishte nevoje per te, e therriste. Nje dite kishte nevoje te prishte abdest. I therriti nipit por ai nuk e degjoi ngaqe ishte duke lozur. Kishte frike se mos bente vendin pis, prandaj beri kete dua: “O Allah! Ti mi ke dhene syte mua si nimet. Por une pata frike se mund ti perdor ato per te keq. Ndersa tani kam frikse se mos bej pis rrobat dhe xhamine”. Ne ate moment iu hapen syte.

NUK E MORI DOT
I nderuari Behaeddin Buhariu nje dite kishte dale me nxenesit ne lendine. Gjate rruges kaluan mbi nje lume. Lumi ishte fryre shume nga shirat dhe kishte shkulur shume peme dhe i kishte marre me vete. I nderuari Behaeddin Buhariu iu drejtua njerit prej nxenesve: 
“Alaeddin hidhu! “I nderuari Alaeddin Attar u hodh menjehere ne ujerat e rrembyeshem te ujit. Ujerat e perpine menjeher Alaeddinin. Nxenesit e tjere mbeten te shastisur dhe te frikesuar. Por nuk e pyeten dot mesuesin e tyre se cili ishte sekreti i ketij veprimi. I nderuari Behaeddin Buhariu pasi shetiti edhe pak kohe me nxenesit, kur filloi te binte nata, nisen te ktheheshin ne shtepi. Kur u kthyen perseri tek ura e lumit, i pyeti nxenesit: 
“Sa veta ishim kur u nisem, a mungon njeri?”
“Mungon njeri. Kur kaluam ne mengjes nga kjo ura, ai u hodh ne lume”. 
I nderuari Behaeddin Buhariu zgjati duart drejt lumit dhe therriti: 
“Alaeddin, eja”. Alaeddini Attari doli nga lumi. Rrobat nuk ishin lagur fare. I nderuari Behaeddin Buhariu iu drejtua nxenesve dhe i tha: 
“Siç e shikoni lumi i shkuli dhe i mori me vete te gjitha pemet qe nuk i kishin rrenjet e forta. Ndersa Alaeddini nuk e mori dot, sepse ai i ka rrenjet e forta”.