DRITA E SYVE

Një besimtar kishte shkuar për vizitë tek shtëpia e një qorri. Në një cep të shtëpisë mbi tavolinë pa një Kur’an që qëndronte sikur po e lexonte dikush. Mendoi me vete: “Çfarë pune ka Kur’ani në këtë shtëpi? Ky burrë është qorr dhe në shtëpi nuk jeton askush tjetër.”
Megjithëse u çudit nga ajo që pa nuk pyeti. Natën kur ishte në gjumë filloi të dëgjonte një zë që lexonte Kur’an. Kur u ngrit u çudit shumë nga ajo që pa. I zoti i shtëpisë ishte ngritur dhe po lexonte Kur’an pa bërë asnjë gabim. I çuditur e pyeti:
- Si ka mundësi që të lexosh kur ti je qorr?
- Përse çuditesh? Nuk mjafton fuqia e Allahut për ta bërë diçka të tillë? Unë një ditë bëra dua “O Allah, më bëj që të lexoj Kur’anin.” Allahu ma pranoi këtë dua. Sa herë që dua të lexoj Kur’an Allahu ma jep dritën e syve.

ABDULLAH IBNI MESUD “radijallahu anh”
Abdullah ibni Mesudi ishte sëmurur rëndë. Hazreti Osmani i shkoi për vizitë. Në mes tyre kaloi kjo bisedë: Hazreti Osmani:
- A ke ndonjë shqetësim?
- Shqetësimi im janë gjynahet.
- A ke ndonjë dëshirë?
- Dëshira ime është mëshira e Allahut.
- A të thërrasim doktor?
- Unë prej doktorit u sëmura.
- A të jap urdhër që të të lidhin rrogë nga bejtul malli?
- Nuk kam nevojë për diçka të tillë.
- Pranoje për vajzat tuaja.
- A ke frikë se vajzat e mia do të bin në varfëri?
- Jo.
- Unë i kam urdhëruar ato, do të punojnë dhe çdo natë do të lexojnë suren Vakia.. Unë kam dëgjuar një hadith nga Resulullahu në lidhje me këtë. “Ai që lexon çdo natë suren Vakia nuk vuan varfëri në këtë botë.”