BARIU DHE PEMA E MOLLES

Nje bari plak sa here qe nisej per te shkuar me kopene per ne lendine, ndalonte te pushonte nen hijen e nje peme molle. Dhe pot e ishte koha e frutave flitse me mollen dhe i thonte : “Hajde, jepi bariut plak nje kokerr molle.” Dhe me lejen e Allahut ne ate moment binte nga pema kokrra me e pjekur e molles. Bariu e metre kokrren e molles dhe e hante bashke me pak buke dhe nje tas te vogel me kos, pastaj nxirrte Kur’anin kerim qe i kishte mbetur nga i ati dhe fillonte te lexonte. Bariu plak kur e kishte mbjelle kete peme perpara 20 vjeteve e ujiste ate shpesh, dhe per kete perdorte ujin qe i tepronte kur metre abdest. Keshtu qe pema e molles ishte rritur dhe kishte filluar te jepte fruta shpejt. Ne ate kohe bariu ishte i ri dhe mund t’i kepuste vete mollet. Por pas kaq vitesh bariu ishte plakur, ishte kerrusur, ndersa pema e molles ishte rritur dhe ishte bere me e larte.
Nje dite bariu kishte shkuar perseri nen hijen e molles kishte falur aty namazin, ishte ulur te pushonte pak dhe si gjithmone i kishte kerkuar pemes nje kokerr molle. Por per çudi nuk ra asnje kokerr molle. Vazhdoi te kerkonte disa here me radhe por nga pema nuk binte asnje kokerr molle. Filluan t’i mbushen syte me lot sepse tashme e quante pemen si femijen e tij dhe per here te pare pema nuk i’a plotesonte deshiren. Tashme ishte aq plak sa mezi mbahej ne kembe. Mblodhi kopene dhe u nis per ne shtepi, rruges ngriti syte lart nga qielli dhe pa henen e re. U gezua si nje femije u kthye me vrap tek pema e perqafoi dhe duke qare i tha:
“O Allah! Fale kete plak harraq! Harrova qe sot eshte dita e pare e Ramazanit”