RESPEKTI NDAJ FJALES BISMIL-LAH

Futja në rrugë të drejtë e Bishri Hafit ka ndodhur kështu:
Një ditë tek po ecte i dehur pa një fletë në të cilën ishte shkruajtur fjala Bismil-lah. Nuk i pëlqeu gjendja në të cilën ndhodhej fleta, e mori nga toka dhe e pastroi nga balta, pasi e pastroi e bëri me parfum dhe e vari në murin e shtëpisë.
Atë natë një dijetar dhe evlija dëgjoi në ëndërr një zë që i tha: “Shko thuaj Bishri Hafit! Ashtu si e pastrove ti emrin Tim, ashtu të pastroj edhe Unë ty. Ashtu si e bëre ti emrin Tim me erë të mirë ashtu të zbukuroj edhe Unë ty. Ashtu si e lartësove ti emrin Tim ashtu të lartësoj edhe Unë ty. Betohem mbi madhështinë Time se e zbukuroj dhe e pastroj emrin tënd në këtë botë dhe në ahiret.”
Kjo ëndërr iu përsërit tre herë. Në mëngjes doli të kërkonte Bishri Hafin dhe e gjeti në pijetore. I tha se kishte një lajm për të dhe e thërriti jashtë. Kur erdhi Bishri Hafi sapo dëgjoi se dijetari i tha:” Kam një lajm për ty nga Allahu teala” filloi të qante. “Eshtë mërzitur me mua, kërkon të më bëjë tortura të rënda?”. Pasi që dëgjoi ëndrrën u kthye nga shokët dhe i tha: “Më në fund më thërritën, pas kësaj nuk do të më shihni më kurrë këtu”. Në çast bëri teube aty ku ishte. Meqë në këtë moment nuk kishte këpucë në këmbë, nuk veshi më kurrë këpucë. Kur e pyesnin për arsyen u përgjigjej: “Kur dhashë fjalën isha këmbëzbathur, tani kam turp t’i vesh”. Ngaqë nuk vishte këpucë i ngjitën emrin Hafi që do të thotë këmbëzbathur. Bishri Hafi pjesën tjetër të jetës e kaloi duke mësuar dhe duke ua mesuar ato gjëra që mësonte vetë të tjerëve.