İMAM MU­HAM­ME­Dİ

Imam Mu­ham­me­di (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh) ka qe­në një di­je­tar i madh fe­je dhe një nga nxë­në­sit e Imam Azam Ebu Ha­ni­fes (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh). Ka je­tu­ar në zo­nën e Ira­kut në vi­tet 752-805. Di­tu­ri­të e Fik­hut dhe ha­dit­hit i ka mar­rë nga Imam Aza­mi, Imam Ma­li­ku, Imam Ebu Ju­su­fi (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejhum) dhe nga di­je­tar­tët më të mëd­henj të ko­hës. Gjithç­ka kish­te e ka harx­hu­ar në rru­gën e di­tu­ri­së.
Ka për­ga­ti­tur shu­më nxë­nës me vle­rë, me në krye Imam Sha­fi­un (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh). Ka qe­në nje­ri me mo­ral të lar­të, let­rar dhe di­je­tar i Fik­hut. Një të tre­tën e na­tës flin­te gju­më, një të tre­tën fal­te na­maz, një të tre­tën u jep­te më­sim nxë­nës­ve. Imam Mu­ham­me­di (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh) ësh­të di­je­ta­ri i ci­li përmb­lod­hi dhe bo­toi në afër­sisht 1000 lib­ra di­tu­ri­të të fik­hut të Imam Aza­mit (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh). Esh­të nga pe­ri­ud­ha e dyte e di­je­ta­rë­ve dhe ësh­të di­je­tar i Medh­he­bit. Për­pa­ra se të mer­ret një ven­dim për një çësht­je, në fil­lim shi­ko­hen thë­ni­et e Imam Aza­mit (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh) dhe Imam Ebu Ju­su­fit (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh). Po të mos gjën­det aty, vep­ro­het si­pas fja­lë­ve të Imam Mu­ham­me­dit (Rah­me­tul­la­hi te­ala alejh).