POHIMET E AGJENTIT ANGLEZ (1)

Në vitin 1710 Ministria më dërgoi mua në Stamboll, Irak, Hixhaz dhe Egjipt me qëllim që të përçaja muslimanët. Pasi qëndrova dy vjet në Stamboll dhe mora mësime Turqishtje, Arabishtje, Kura'ani dhe tefsiri u ktheva në vendim tim, nga ku menjëherë ministria më dërgoi si agjent në Irak. Sapo mbërrita në Basra fillova të dukesha si musliman dhe shkova në një Xhami. Mora një dhomë me qera në këtë qytet dhe gjeta punë pranë një marangozi. Në dyqanin e tij vinte shpesh djali i Abduluehabit, Muhammedi i cili ishte student. Thoshte se ishte Ehli sunnet, por ishte shumë kundër perandorisë Osmane. Nuk e quante të nevojshme që të ndiqtë njërin nga katër methhebet. Nuk fliste sipas librave por me imagjinatën e tij. I pëlqente shumë vetja dhe e mendonte veten dijetar.
Kjo gjë ma bëri shumë të thjeshtë punën për ta futur atë në grackë. Krijova një miqësi të ngushtë dhe të thellë me të. Gjithmonë e lavdëroja. I thoja: "Shpresoj që me anën tënde, Islami të ripërtërihet dhe të lartësohet dhe ti je dijetari i vetëm që do ta përhapësh Islamin në të gjithë botën!" Vendosëm që së bashku të bënim tefsirin e komplet Kur'anit duke përdorur vetëm mendimet tona.
E dija që zemra i dëshironte shumë një vajzë. E quajta si thesar këtë rast dhe e shfrytëzoa duke i propozuar të lidhnim nga një martesë të përkohshme. I vura emrin Safija njërës nga vajzave të krishtere të dërguara nga ministria jonë për të prishur të rinjtë muslimanë dhe e martova me të. Unë nga jashtë dhe Safija nga brënda filluam ta mashtronim atë.                                         (Vijon)