POHIMET E AGJENTIT ANGLEZ (2)

Në ditën e trëtë të martesës filloa të debatoj me të nëse është apo nuk është haram pija. Safija e bëri atë të pinte, kështu e futëm mirë në dorë...Një ditë ia mbusha mendjen se Xhihadi nuk është farz, një ditë tjetër për agjërimin dhe një ditë tjetër ia mbusha mendjen se as namazi nuk është farz... Kështu avash avash fillova t’ia heq nga trupi rrobën e Imamit...
I thashë atij të ndiqte vetë një rrugë tjetër përveç Shii dhe Ehli sunnet...Pas asaj dite nuk jam ndarë fare nga ai. Pas disa kohësh pema që rrita duke sakrifikuar vitet më të bukura të rinisë time filloi të jepte fruta. E lavdëroja shumë atë dhe i thoja se e ardhmja e tij ishte e shndritshme. Një ditë shpifa dhe i thashë se kisha parë në ëndërr Muhammedin alejhis-selam dhe se më kishte thënë se ishte ai i cili i tregonte atij se si të vepronte. Nga kjo iu shtua besimi tek vetvetja. Edhe unë edhe Safija dërgonim raport të hollësishën në londër për çdo zhvillim. Nga atje na vinte lajmi se djali i Abduluehabi ishte një idiot shumë i përshtatshëm për të realizuar planet tona...
Më në fund e bëmë atë t’u shpjegonte të tjerëve se të vrasësh një musliman, të sulmosh njerëzit që shkojnë në haxh, të mos i bindesh halifes janë gjëra të lejuara. Përveç kësaj krijuam edhe një çetë për të mbrojtur atë dhe në vitin 1730 vendosëm që të bënim kryengritje. Si qendër bëme qyteti Derijje dhe që aty filluam të përhapim fenë tonë (Uehabizmin). Për këtë na ndihmone edhe qeveria e Arabisë. Blemë nga ata gjoja, si skllevër 10 agjentë anglezë që njihnin shumë mirë gjuhën Arabe dhe taktikat e luftës në shkretëtirë dhe me ndihmën e tyre arritëm të bënim kryengritjen që kishim planifikuar.