FJALËT E FUNDIT TË HZ.OMERIT R.A

Hz.Omeri, në momentin kur u lidh në namazin e sabahut, u plagos me thikë dytehëshe nga ana e mexhusit(zjarrputistët) skllav, Ebu Luëluë. Therja nën kërthizë qe vdekjeprurëse. Pasi kreu atentatin, Ebu Luëluë provoi të ikte dhe, në ikje e sipër, theri edhe trembëdhjetë të tjerë, shtatë nga të cilët thuhet të kenë vdekur ndërkohë, po xhemaati nuk e lejuan të ikte. Kur e kapën, ai me të njëjtën thikë bëri vetëvrasje.
Të plagosur, Omerin r.a. e dërguan në shtëpi. Ndonëse ishte në atë gjendje, ai e kishte pyetur ibni Abasin nëse kishte kohë ende për ta falur sabahun, sepse pa namaz nuk ka Islam. Plaga i rridhte gjak, por ai mori abdest dhe e fali sabahun, sepse ende kishte kohë. 
Më pas e pyeti se kush e kishte plagosur ate, dhe thanë armiku i Allahut xh.sh. Ebu Luëluë. Dhe Omeri r.a. tha: “Lavdia qoftë për Allahun, i Cili nuk e bëri të jetë vrasës njëri prej atyre që i kanë rënë në sexhde Allahut qoftë vetëm një herë.”
Në çastet e fundit të jetës e dërgoi dikë tek Aishja r.a për të kërkuar leje që t’i bëhej nderim e të varrosej pranë dy shokëve të tij “Muhammedit a.s dhe Ebu Bekrit r.a.”. 
Hz.Aishja tha: “këtë vendë e pata ndarë për vehte. Por në vend meje e preferoj Omerin.”
Hz.Omeri tha; “Elhamdulillah, për mua nuk ka asgjë më të rëndësishëm se kjo.”
Kur e pyetën se kend do ta zgjedh për khalife në vend të tij, ai ua përmendi gjashtë emra të Es-habu Kiram’it, “zgjedhne njërin nga këto! Personi i cili do të zgjidhet khalife, të gjithëve le t’i bëjë të mirë, edhe atyre që nuk janë musliman le t’i sillet mirë.”
Hz.Omeri kur vdiq, e varrosën pranë Pejgamberit a.s..
Hz.Aliu tha; “Nuk mbeti njeri më të volitshëm se Omeri”, dhe më pas e përmendi hadithin që pejgamberi a.s. çdo herë ka thënë:
“Unë, Ebu Bekri dhe Omeri erdhëm. Unë, Ebu Bekri dhe Omeri dulëm.”, dhe tani; 
 “edhe Omeri së bashku me Resulullahun dhe Ebu Bekrin do të jetë bashkë.” tha Aliu r.a.            (Vijon)