MIRESIA (1)

Njeriu, atë që është e mirë e ndien përbrenda. Asaj, që kur e bën dhe ndien një gëzim shpirtëror, një lehtësim, i themi mirësi. Pra njeriu arrin ta kuptoj të mirën edhe thjesht duke dëgjuar brendësinë e vet. Dhe këtë sepse ne e kemi vlerësimin e të mirës dhe të keqes në ndërgjegjen tonë. Në Kur’an, në shumë ajete, tregohet për rëndësinë e veprave të mira dhe për dëmin e veprave të këqia. E rëndësishme është që veprën e mirë ta bëjmë pa patur interes nga personi, të cilit ne i bëjmë mirë dhe kjo të jetë vetëm për hirë të Allahut teala. -Ata i ushqejnë të varfërit, jetimët dhe robërit, megjithëse kanë nevojë për vete. “Ne po ju ushqejmë juve për hirë të Allahut dhe prej jush nuk presim asgjë, madje as edhe një falënderim. Ne kemi frikë nga Allahu në një ditë të vështirë.” Nga ky shkak, Allahu i mbron ata nga e keqia e asaj dite. Jua shndrit fytyrat dhe jua qetëson zemrat.(76:8-11) - Nga do të jetë një grup, i cili thërret për në të mirë dhe ndalon nga e keqia. Këta janë ata që do të shpëtojnë. (3:104) - Patjetër, Allahu urdhëron për drejtësi, për mirësi dhe për të ndihmuar të afërmit; ndalon nga punët e shëmtuara dhe nga e keqia. Ai ju këshillon që të mendoheni.(16:90) Nga këto ajete të lartpërmendura, del në pah rëndësia që i jep Allahu teala bamirësisë, të vepruarit mirë. Aty del edhe ajo që vepra e kryer të jetë për hirë të Allahut teala, të mos bëhet për një interes të caktuar.Mirë do ishte ti hidhnim një sy gjithë sures Lukman, sepse ka shumë gjëra rreth virtyteve të një besimtari, por unë po shkruaj vetëm ajetin 17 që ka lidhje me miresinë.