TREGIM

Ishim duke falur namazin e Xhumasë. Në të djathtën time ishte nje plak ndërsa në të djathë të tij kishte një vend bosh sa për një person. Kur u ngritëm për të falur farzin plaku u kthye dhe iu drejtua një djaloshi 14-15 vjeçar i cili ndodhej prapa vendit bosh:
- Hajde pranë meje bir, mbushe safin.
Djali u përgjigj i turpëruar:
- Po pati mundësi desha të falem këtu, aty mund të vije njeri tjetër.
Plaku hadhi vështrimin nga copa e butë dhe me fije të gjata mbi të cilën ishte ulur djaloshi dhe tha:
- Je më butë aty prandaj nuk ke dëshirë të lëvizësh?
Dhe vazhdoi i inatosur:
- Djalë mamaje çti bësh...
Kur mbaroi namazi i Xhumasë po përshëndetesha me plakun. Edhe djaloshe që ishte prapa nesh erdhi e i puthi dorën plakut. Plaku ishte penduar me kohë për ato që i kishte thënë dhe duke i ledhatuar faqet gjithë nur i tha:
- Më fal që të thash djalë mamaje pak më parë, ashtu më shpëtoi nga goja çti bësh...
Djalit po i mbushin sytë, uli kokën poshtë dhe ia ktheu:
- Kishit të drejtë për ato që më thatë. Copa mbi të cilën këmbëngula të fal namazin mbulonte tabutin e nënës time atë ditë kur vdiq. Kur bie në sexhe mbi të më duket sikur më përqafon mamaja...