BAMIRESIA

Pejgamberi i tha të nderuarit Zubejr bin Auuam:

"O Zubejr! Allahut teala i pëlqen shumë ta harxhosh mallin në rrugë të tij. Nuk i do koprracët. Njeriu zemërmirë i var shpresat tek Allahu për çdo gjë. Koprraci nuk është i tillë, nuk është i bindur se rrisku jepet vetëm nga Allahu, ka dyshime për këtë. Ai që i var plotësisht shpresat tek Allahu, futet në Xhennet. Ai që është dyshues, futet në Xhehennem: Allahu teala ka thënë:

O njerëzit e Mi! Unë jam Zoti juaj! Ju jeni krijesat e mija. Unë vetë jua kam dhënë rriskun ju. Mos e mundoni kot veten për të fituar rriskun! Rriskun kërkojeni prej meje! Dëshirat dhe nevojat e tuaja m’i thoni Mua, kërkojini prej Meje.

O robi im! Gjërat që të kam dhënë unë, harxhoji në rrugën Time për kënaqësinë Time, që unë të t’i shtoj mirësitë. N.q.s ti e mban dorën hapur, unë ta zgjeroj rriskun. Po të bëhesh koprrac, ta pakësoj rriskun. Po t’i grumbullosh gjërat që të kam dhënë dhe t’i bësh thesar, atëherë unë nuk të dërgoj.

Dera e rriskut është e hapur ditë e natë. Rriskun e dërgoj sipas qëllimit, veprave, nevojave dhe sadakave të dhëna nga çdo njeri. Atyre që japin shumë dhe ushqejnë të tjerët, i dërgoj shumë. Atyre që bëhen koprracë, ua pakësoj.

O Zubejr! Allahu e pëlqen bamirësinë, qoftë edhe me një kokërr hurmë.

O Zubejr! Ha dhe ushqe të tjerët! N.q.s e ruan mallin, e fsheh nga të tjerët dhe nuk u jep atyre, atëherë edhe të tjerët e fshehin nga ty, nuk të japin.