DY HERE SHEHID

Pejgamberi “sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem” po kthehej nga nje lufte bashke me sahabet. Perpara ishin mbledhur femijet grate dhe pleqte te cilet po i prisnin te gezuar.

Ne mest e popullit qe kishte dale ne pritje ishin edhe femijet, gruaja dhe nena plake e hazreti Nevfelit, i cili kishte rene shehid ne ate lufte.

Nena e tij e pyeti Resulullahun per djalin e saj.

Me i dhembshuri nga te gjithe te dhembshurit, Pejgambert jone i nderuar i’u mbushen syte me lot. Nuk i’a duronte dot zemra te jepte lajmin se djali i saj kishte rene shehid. Beri shenje me dore mbrapa dhe vazhdoi rrugen.

Me pas nena e tij pyeti edhe Hazreti Aliun, hazreti Omerin dhe Hazreti Osmanin, qe te tre nuk munden t’i tregonin dot dhe bene me shenje mbrapa. I fundit fare qe po vinte ishte Hazreti Ebu Bekri. Kur e pyeti edhe ate, ky u mendua si te pergjigjej, beri dua dhe therriti:

- O Allah!.. O Navfel!..

Pikerisht ne ate moment nje njeri me kale u afrua me shpejtesine e rrufese dhe i’u pergjigj thirrjes se Hazreti Ebu Berkit:

- Urdhero o Sidik, me therrite?

Ky njeri me kale ishte vete Hazreti Navfeli.

Hazrei Navfeli jetoi edhe shume vjet te tjere pas kesaj ngjarjeje, me ne fund rap er here te dyte shehid ne luften e Jemames.