NENSHTRIMI

Këmba e Urbe bin Zubejrit ishte bërë kangrenë. Kërkuan pëlqimin e tij për t’ia prerë këmbën dhe ky pranoi. Sollën një doktor dhe u bënë pregatitjet për t’i prerë këmbën. Urbe bin Zubejr filloi të këndonte “kelimei tahlil” (La ilahe il-lall-llah) dhe nuk u ankua fare e nuk nxorri as rënkimin më të vogël. Urbe bin Zubejri kishte një djalë i cili nga që nuk duronte dot po të dëgjonte rëndimet e të atit u nis për të hipur në çati në mënyrë që të mos dëgjonte asgjë. Kur po hipte i shkau këmba, u rrëzua dhe po në atë moment i’a dorëzoi shpirtin Allahut. Një mik i Urbes i cili e mer vesh këtë shkon ta vizitojë për ta ngushëlluar.

Urbe i tha: “Po qe se ke ardhur të më ngushëllosh për këmbën, kjo ka qenë diçka e shkruar. Po pate ardhur të më ngushëllosh për djalin, të gjithë jemi të Allahut dhe të gjithë tek Allahu do të kthehemi, me iku një këmbë por kam tjetrën, një djalë më vdiq por të tjerët janë gjallë. Çdo gjë ndodh me caktimin e Allahut. Unë i nënshtrohem caktimit të Tij.”

TREGIM

Njëri nga nxënësit e Imam Azam Ubu Hanifes, Hasen bin Zijad tregon:

Një njeri kishte groposur të gjitha paratë e tij por më vone e kishte harruar vendin se ku i kishte groposur. I mërzitur erdhi tek imami dhe i tregoi se çfarë i kishte ndodhur. Imam Azami i tha:

- Këtë natë kaloje duke bërë ibadet dhe to të kujtohesh!

Nuk kishte kaluar më tepër se çerekun e natës me ibadet kur i’u kujtua vendi. Menjëherë erdhi tek imami dhe i tha:

- Si e kuptove këtë gjë?

- Patjetër që shejtani nuk dëshiron që ti t’a kalosh natën duke bërë ibadet prandaj ta ka kujtuar. Por ti përse nuk vazhdove të bësh ibadet edhe gjatë pjesës tjetër të natës, për të falenderuar Allahun?