TE JESH I LIDHUR PAS KESAJ BOTE

*Nuk është veprim me mend që për të gëzuar të mirat e kësaj bote, të humbasim të mirat e Ahiretit, të harrojmë Allahun për të kujtuar njerëzit. Të bësh shoqëri me njerëz që janë shumë të lidhur pas kësaj bote, është e keqe si një helm vdekjeprurës.
*Botë do të thotë diçka që të bën ta lesh pas dore Allahun, ta harrosh atë, ta mbushësh zemrën me gjëra të tjera përveç dashurisë ndaj Allahut.
*Gjërat e kësaj bote që arrijnë deri në atë pikë sa të bëjnë të harrosh Allahun janë gruaja, fëmija, malli, posti.
*Dashuria për këtë botë është kreu i gjynaheve. Për të shpëtuar nga kjo gjë, të ndihmojnë vetëm ibadetet.
*Ata njerëz që mundohen të ndjekin rrugën e fesë kanë shpëtuar nga të këqijat e kësaj bote dhe kanë fituar Ahiretin. Gjërat e kësaj bote që përmenden si të këqija në Kur'an janë haramet dhe mekruhet. Malli është cilësuar i tillë.
*Ta braktisësh këtë botë do të thotë të mos jesh i lidhur me të, të mos i japësh asaj shumë rëndësi.

Mİ­QE­SİA
Gja­të ko­hës që një nje­ri i madh po rrin­te në shtë­pi­në e tij, bie de­ra. Hedh sytë jash­të dhe sheh se ish­të një lypë­sar që kër­kon­te sa­da­ka. Kur pa ed­he një­he­rë me kuj­des nga dri­tar­ja, ç’të sho­hë! İsh­te një nje­ri që e kish­te pa­tur shok të ngush­të di­kur. U fut bren­da, mo­ri të gjit­ha pa­ra­të që i kish­te kurs­yer prej vi­tesh dhe pa u dik­tu­ar nga sho­ku ia zgja­ti ato nga e ça­ra e de­rës. Pa­si lypë­sa­ri mo­ri pa­ra­të bë­ri shu­më dua për ta fa­len­de­ru­ar dhe iku, ky fil­loi të qa­jë. Gru­aja e ci­la e pa në kë­të gjënd­je e pye­ti:
Po qan se u bë­re pish­man për sa­da­ka­në që dhe?
Jo. Nuk po qaj për pa­ra­të që dhas­hë, por po qaj si ka ka­lu­ar gjit­hë kjo ko­hë dhe unë nuk kam bë­rë asg­jë për të më­su­ar se në ç’gjënd­je ndod­hej sho­ku im.