ZAKONET E RESULULLAHUT (2)

8- Kur takonte një musliman rrugës, ishte vetë ai që i jepte selam i pari.
9- Kishte gjithmonë pamje të mendueshme dhe fliste pak. Sa herë që fillonte të flitse, kërkonte leje. Nuk fliste anjëherë gjëra pa vend ose të panevojshme.
Kur ishte nevoja, fliste gjëra me vlerë dhe të kuptueshme. Ndonjëherë e përsëriste tre herë atë që fliste që të kuptohej mirë.
10- I shërbente miqve dhe es-habëve dhe thoshte (Më i larti i një fisi është ai i cili i shërben atij fisi)
11- Nuk ia thonte asnjeriu gabimin në sy të të tjerëve. Nuk ankohej për asnjë njeri dhe nuk fliste pas krahëve. Kur nuk i pëlqente fjala ose puna e dikujt thonte: (Përse vallë disa përsona veprojnë kështu.)
12- Ishte shumë zemërmirë. Falte me qindra deve dhe dele dhe nuk i ngelte asgjë për vete. Shumë kafirë janë kthyer në muslimanë kur kanë parë këtë sjellje të tij. Kur i është kërkuar ndonjë gjë, nuk është dëgjuar të thotë ndonjëherë jo.
13- Asnjëherë nuk ka kërkuar mallin e kësa bote, megjithëse Allahu i ka thënë (Kërko, të të jap). Asnjëherë nuk ka ngrënë bukë të gatuar me miell të situr gruri. Ka ngrënë gjithmonë bukë të gatuar nga miell i pasitur elbi.
Asnjëhërë nuk është parë të hajë deri sa të ngopet.
14- Nuk është dëgjuar asnjëherë të thotë se nuk e ka pëlqyer ushqimin. Hante çfarë t’i jepnin.
15- Kur vinte në shtëpi pyeste (A ka për të ngrënë) dhe po të mos kishte mbante agjërim.