NUK E PA­NE DOT

Një ditë i nderuari Hasan Basriu u fsheh në kasollen e të nderuarit Habibi Axhemi, sepse po e kërkonin xhandarët. Xhandarët u futën në kasolle dhe e pyetën Habibin në e kishte parë gjë Hasan Basriun. Habibi i’u përgjigj:
- Eshtë brenda në këtë kasolle.
Filluan të kërkojnë gjithandej dhe megjithëse kasollja ishte shumë e vogël nuk e gjetën dot. Të inatosur pyetën Habibin:
- A na gënjeve?
- Jo nuk ju gënjeva. E çfarë faji kam unë nëse nuk e shihni dot?
Xhandarët kërkuan përsëri pon nuk arritën ta gjenin dhe ikën.
Kur ikën xhandarët Hasan Basriu pyeti Habibin:
“Me anë të duasë tënde Allahu i bëri ata që të mos më shikonin dot, por përse i the atyre që isha brenda në kasolle?
Habibi i dha këtë përgjigje:
- Po të kisha gënjyer xhandarët do të të gjenin dhe do të më arrestonin edhe mua.
Më pas Hasan Basriu i tregoi Habibit:
- Shumë herë më prekën me duart e tyre por nuk arritën të më shikonin.

PAJTIMI I DY NJEREZVE
Dy nipërit e Resulullahut Hasani dhe Hyseni nuk ranë dot dakort për një vendim dhe u hidhëruan me njëri-tjetrin. Njerëzit që e morën vesh këtë gjë menjërhë ndërhynë për t’i pajtuar dy vëllezërit. Në fillim shkuan tek Hazreti Hyseni sepse ishte më i vogël. Hazreti Hyseni u tha atyre:
- Unë kam dëgjuar nga gjyshi im Resulullahu se ai që pajtohet i pari do të futet i pari në Xhennet. Unë nuk dëshiroj të futem në Xhennet përpara vëllait tim të madh prandaj thërriteni atë të vijë tek unë.
Këto fjalë shkuan dhe i’a treguan Hazreti Hasanit. Ai filloi të qajë dhe menjëherë u nis të pajtohej me vëllanë. Hazreti Hyseni sapo ta t’i vinte vëllai doli jashtë dhe u përqafuan sikur nuk kishte ndodhur asgjë mes tyre.