DUAJA

Një herë pyetën të nderuarin Ibrahim bin Ethem:
- Allahu teala thotë: "O njerëz! Kërkoni prej meje! Jua pranoj, ju jap." Por kur kërkojmë përse nuk na jep?
- U përgjigj.
- E thërrisni Allahun teala, por nuk i bindeni Atij! Pejgamberin e Tij “sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem” e njihni, por nuk i bindeni! Kur'anin kerim e lexoni, por nuk shkoni në rrugën që ju tregon ai! Përfitoni nga të mirat e Allahut por nuk falenderoni! E dini që Xhenneti është për ata që bëjnë ibadet, por nuk përgatiteni! E dini që Xhehennemi është për të pabindurit, nuk i ruheni! E shikoni ku ndodhen tani gjyshërit dhe baballarët tuaj, nuk i merni si shembull! Nuk shihni të metat tuaja por shihni gabimet e të tjerëve! Njerëz të tillë si ju duhet të falenderojnë që nuk u bien gurë përsipër, që nuk fundosen në tokë e që nuk bie zjarr nga qielli! Çfarë duan më tepër? A nuk u mjafton po të jetë vetëm ky shpërblimi i duave të tyre?...

ZILIA
Hased: do të thotë zili, të mos e durosh dot një të mirë që e ka tjetri. Të dëshirosh që një e mirë që Allahu teala ia ka dhënë dikujt t’i iki. Të dëshirosh që dikujt t’i largohen hallet dhe gjërat e këqija nuk është hased. N.q.s një njeri nuk mërzitet se ka hased (zili) në zemrën e tij, ose e ka dikë zili me dashje, eshtë gjynah dhe haram.  N.q.s njeriu e shfaq zilinë e tij me fjalë ose me vepra, gjynahu i tij bëhet edhe më i madh. Zilia i fshin sevapet e ibadeteve. N.q.s një njeri nuk ia ka zilinë një njeriu tjetër, por thjesht dëshiron që edhe ai vetë t’i ketë këto të mira nuk quhet hased (zili). Kjo quhet nxitje dhe cilësohet si nje ves i mirë. Eshtë vaxhip që ta kemi këtë ndjesi ndaj njerëzve besimtarë. Ai që është ziliqar mundohet dhe mërzitet kot dhe në të njejtën kohë bën gjynah. Atë që e kanë zili të tjerët, nuk e gjen asgjë e keqe as në këtë botë e as në Ahiret, përkundrazi përfiton nga kjo.