NIJETI

De­ri­sa të kën­do­het tek­bi­ri fil­les­tar, bë­het ni­je­ti, pra, pa­ra se të hyjmë në na­maz, e bëj­më ni­jet (ven­do­sim) me ze­mër se ci­lin na­maz du­am ta fa­lim (një nga të pe­së ko­hët), kthe­he­mi nga kib­la dhe i drej­to­he­mi ima­mit. Se­ci­li na­maz ka ni­je­tin e vet. Du­ke e shqip­tu­ar ni­je­tin, du­het të për­qënd­ro­he­mi ed­he me mend­je dhe me res­pekt të plo­të të hyjmë në na­maz. Ni­je­ti mund të bë­het shqip ose ara­bisht. Ni­je­ti për të gjit­ha na­ma­zet në gju­hën ara­be do të ish­te kësh­tu:
Ne­vej­tu en usal-li­je lil-la­hi te­ala sa­la­tu-l-vak­ti eda­en mus­tak­bi­lel-kib­le­ti - Allahu ek­ber. 
Ni­je­ti i bë­rë pas tek­bi­rit fil­les­tar, nuk ësh­të i vlefs­hëm, dhe ai na­maz nuk pra­no­het. Te far­zet dhe vax­hi­bet, kur bë­het ni­je­ti, du­het të di­het ci­li farz e ci­li vax­hib ësh­të. Nuk ësh­të e na­vojsh­me të thek­so­het num­ri i re­ka­te­ve në ni­jet. Kur  fal sun­ne­tin, mjaf­ton të bë­het ni­jet na­ma­zi me ze­mër. Në na­ma­zin e xhe­na­zes bë­het ni­jet du­ke thë­në: “Na­ma­zin për Allahun, du­anë për të vde­ku­rin”. 
Nuk ësh­të kusht për ima­min që ta bëj ni­jet, t’u bë­het imam mesh­kuj­ve. Ima­mi, në­se nuk e bën ni­jet “Iu bë­ra imam kë­tij xhe­ma­ti të gats­hëm”, nuk e ar­rin se­va­pin e të fa­lu­rit me xhe­mat. Në­se e bën ni­jet që t’u bë­het imam, e ar­rin ed­he kë­të se­vap. Ima­mit i ne­vo­ji­tet ni­je­ti i thek­su­ar, se u bë­het imam ed­he gra­ve.