SHPJE­GI­ME TE DI­SA TER­MA­VE IS­LA­ME

Imam: përdoret me dy kuptime:
1. Personi që udhëheq faljen e namazit me xhemat.
2. Titull nderi për dijetarët islamë, sidomos për themeluesit e shkollave burimore juridike islame, p. sh., Imam Ebu Hanife, Imam Shafiu, Imam Maliku, Imam Hambeliu etj.
Iman: besimi në Allahun xheleshanuhu.
Ibâdet: lutje (namâzi, zeqâti, haxh e tj. )
Ibahî: njerëz, të cilët gjera të ndaluara simbas Kur'ânit i interpretojnë si të lejuara.
Ilm: plotëditur, dituri e fuqishme që ësht vetije e Zotit.
Ilmihal: libri i rregullave të fes.
Ilmi ledunnî: diturit hyjnore.
Imâm: dijetar'i shquar i fes, njeri i fes që fal namazin në krye të xhemaatit.
Imamët: dijetarët, udhëheqsit e katër mez'hebve jane: 1) Imâmi Azâm Ebu Hanife, 2) Imâmi Maliq bin Enes, 3) Imâmi Muhammed bin Idris Shâfi dhe, 4) Imâmi Ahmed bin Hanbel.
Inshâall-llah: inshallah, e ka kuptimin: “Zoti në dashte”.
Ismet: Një nga kushtet për t'u ba pejgamber.
Ixhma: unanimitet, konsensus, dakordimi i dijetarvet fetar mbi një çeshtje t' Islâmit.
Ixhtihad: interpretime të dijetarve të ndryshëm Islam mbi urdhërat, porosit, ose mbi ndalesat, të shënuara në Kur'an.
Kaddesall-llahu teâlâ sirrehulazîz: Zoti Madhështor e baftë të shenjt e mubarek.
Kader: fati.
Kadîm: i lasht.
Kazâ: vendimi i Zotit.
Kaza: plotësim (kryerje) i të gjitha detyrimeve islame (farzeve) pas kohës së caktuar, kur nuk janë kryer në kohën e tyre.