SEK­RE­TI I HE­NES (1)

Në 21 Korrik 1969 njeriu i parë zbriti në hënë. Fjalët e austronautit Neil Armstrong “Shqiponja u ul” i dëgjoi e gjithë bota nga transmetimi direkt. Armstrongu që ecte në hënë ishte një i krishter fanatik. Por në hënë ndodhën disa gjëra. Të tre austronautët në të njëjtën kohë kishin parë një “objekt të huaj”. Por gjatë transmetimit disa gjëra cencuroheshin. Të gjitha fjalët që transmetoheshin ishin me shkëputje.
Aldrin: Duket diçka si një libër i hapur këtu.
Colins: Nga ky pozicion duket më qartë që i ngan një libri.
Kontrolli në tokë: Çfarë po thoni po ju, në hënë ka libër?
Të nesërmen libri ishte zhdukur, ndërsa tani një parazit filloi të bezdisë radion. I ngjan zërit të sirenës së një zjarrfikëseje.
Colins: A po dëgjoni? Hiqeni këtë zë! Do të më plasin veshët.
Kontrolli në tokë: Ky zë nuk vjen nga ne, është i huaj.
Armstrong: Dhe tani filloi muzikë. Knotrolli në tokë! Hiqini këto parazitë.
Kontrolli në tokë: Nuk ka defekt. Muzika vjen nga ju.
Aldrin: Nuk do të merremi vesh më duket. Kjo muzikë nuk vjen nga ne.
Njeriu i parë shëtiste hënën. Ajo muzikë filloi përsëri.
“Eshhedu  en la ilahe il-lall-llah”
Kontrolli në tokë: Përsëri rrathë fluturues? Çfarë ishin fjalët e asaj kënge?
Collins: Diçka që duket si ESHEN MAHATMA RESAMBALLAH. Kjo është indisht.
Armstrong: E dëgjova të tërën, ka mundësi të ketë qënë ndonjë nga radiot e Afrikës.
Aldrin: Ndryshova frekuencën, përsëri i njëjti zë. Ky zë vjen nga hëna. E pabesueshme.
Kontrolli në tokë: U çmendët? A përhapet zëri në një vend pa ajër?
Collins: Pse çfarë, përsëri rrathë fluturues?
                          (Vijon)