PROFETI MUHAMMED (1)

Si eshte njeriu i mire? Ate mund ta tregojme duke pare Profetin tone, me fytyre te buzeqeshur, fjale te embel dhe me vepra te mira. Per ta verejtur kete duhet te dish te shikosh. Ashtu sikur ka ditur te shikoje ajo gruaja ne ate karvanin e vogel. Nje dite Profeti yne shikoi nje karvan te vogel qe po pushonte jashte Medines. E pelqeu nje deve te bukur qe po hante bare aty dhe pyeti per çmimin. Çmimin qe u dha e pranoi pa bere pazar. Duke iu thene qe parane do iu a dergonte me pas u largua duke more devene me vete. Ata qe ishin ne karvan ngaqe ishin te huaj nuk e kishin njohur. Pas pak njeri nga ata u preukopua dhe tha: “Pa sikur ky burre te mos na e sjelle parane e devese” Dhe te tjeret menduan si ai. Mirpo njera nga grate qe ndodhej ne karvan i tha atyre: “Mos u preukoponi kot. Ne ketej rrotull nuk kemi pare ndonje njeri qe i shndriste fytyra si atij. Nje njeri i tille neve nuk na genjen dhe nuk na tradheton.” Edhe ata te tjeret e kujtuan fytyren e tij dhe menduan se nuk i kishin thene “silli parate pastaj merre devene” ngaqe i kishte dhene siguri ajo fytyre e bukur. Nga mbremja, disa burra i’u afruan karvanit me ushqim ne duar, ne fillim dhane parate per blerjen e devese pastaj iu ofruan ushqimin qe iu a kishte derguar Profeti. Çdo veprim i Profetit ishte i imet dhe me mase. 
Pershembull, kur shkonte ne vizite te ndonjerit, qendronte tek dera, pasi i pershendeste kerkonte leje. Kur u hapte dera nuk qendronte perballe me deren por ose ne te djathte ose ne te majte te saj qe te mos e shikoje brendesine e shtepise ngase mund t’u perballonte me fshehtesine (mahremijet) e te tjereve. Ndersa kur nuk vinte ze nga brenda, nuk priste me teper kthehej prapa dhe ikte. Kur takonte dike ne rruge ishte vete ai i cili jepte selam dhe zgjaste doren i pari, qe te mos i vinte keq atij nuk e terheqte doren menjehere, kete veprim e priste nga ai perballe. Çdo levizje e tij ishte me mase.        (Vijon)