E NDERUARA MASHITE (2)

Më pas e goditën nëpër të gjithë trupin me kamxhik derisa filloi ti dilte gjak. Pastaj e lidhën pas një peme dhe i sollën përpara vajzën 5 vjeçare. Faraoni i tha:
- Ej Mashite po më pranove mua si Zot do të të lë të lirë.
- Unë i besoj vetëm Allahut i cili është një dhe vetëm atë pranoj për Zot.
Faraoni mori në dorë një thikë the i’a preu kokën vajzës pesë vjeçare, gjakun e saj i’a futi Mashites në gojë dhe i leu fytyrën. Pas këtij akti mizor e pyeti përsëri:
- A ka Zot tjetër përveç meje?
- Allahu është një, nuk ka Zot tjetër përveç Tij.
Këtë radhë Faraoni urdhëroi që t’i sillnin vajzën 5 muajshe të Mashites.
Si nënë nuk mund ta duronte dot të edhe vajza e vogël t’i therej në mënyrë të panjerëzishme. Vendosi që t’i thonte Faraonit ti je Zoti im, por nuk do ta besonte këtë gjë me zemër. Në momentin që sapo do të thonte “Ti je Zoti im” vajzës pesë muajshe i erdhi goja dhe tha:
- Jo nënë, jo! Bëj durim! Mos thuaj ti je Zoti im! Mos u kthe kurrë nga besimi jot! Mos i beso Faraonit! Tani po shoh vendin që ka pregatitur Allahu në Xhennet për mua, për motrën time dhe për ty.
Këto fjalë i dëgjoi edhe Faraone edhe të gjithë ata që ishin të pranishëm. Mirëpo pas këtyre fjalëve Faraoni në vend që të besonte e të bënte teube (të pendohej) u inatos akoma edhe më shumë dhe e vrau vajzën e vogël. Mor Mashiteja në vend që të qante filloi të qeshte, tani edhe ajo i shihte ato që kishte parë vajza e saj deh dëshironte të jepte shpirt sa më shpejt. Faraoni i futi Mashiten, burrin e saj dhe vajzën e vogël në një kazan të valuar por përsëri nuk i kaloi inati.