FJALET E FUNDIT TE Hz. EMINES

Babai i Resulullahut Abdullahu, kishte vdekur përpara lindjes së Resulullahut. Kur Resulullahu mbushi gjashtë vjeç, Hazreti Amineja e mori djalin e saj dhe e çoi të vizitonte dajën e tij në Medine. Gjatë rrugës, në vendin e quajtur Ebva, hazreti Emineja u sëmur. Në këtë moment Resulullahu i ishte ulur tek koka dhe shihte i merakosur gjendjen e nënës së tij të venitur.
Kur erdhi në vete Hazreti Emineja pa fytyrën e ndritur të Resulullahut dhe i tha këto fjalë të fundit:
- Biri im i pafajshëm!
Po të lë amanet tek Allahu dhe po iki. Krijuesi im të bëftë të lumtur dhe të bekuar!
Mos u dëshpëro nga mungesa e nënës!
O biri im i mbetur jetim nga Abdullahu!
N.q.s dalin të vërteta ëndërrat e mia, Ti je pejgamberi i dërguar për të gjithë njerëzit dhe Xhindët!
Je i ngarkuar me detyrën të shpallësh hallallet dhe haramet, të tregosh të gjithë të vërtetat dhe të shpallësh fenë Islame që solli paraardhësi yt Ibrahimi alejhis-selam!
Më pas vazhdoi kështu:
Çdo njeri që lind vdes. Çdo gjë e re plaket. N.q.s unë vdes, emri im do të përkujtohet me ty. Sepse po iki duke lënë mbrapa fëmijën më të mirë dhe më të bukur të gjithësisë.
Pas këtyre fjalëve, Emineja dha shpirt.