TREGIM

Resulullahu në një mbledhje ku ishte i pranishëm edhe Hazreti Aliu, i tha Hazreti Omerit:
- O Omer! Kur të ndahesh nga kjo jetë do të të fusin në një varr të ngushtë. Aty do të të vijnë Munkeri dhe Nekiri (engjëjt që marin në pyetje të vdekurit), sytë e tyre vetëtijnë si rrufe dhe zëri i tyre i ngjan zhurmës së qiellit. Çfarë do të bësh kur të vijë ajo kohë?
- O Resulullah a do të jem i vetëdijshëm atëherë ashtu si jam tani?
- Po do të jesh o Omer.
- Atëherë nuk frikësohem, por me lejen e Allahut u jap atyre përgjigjen e duhur.
Pasi ndërroi jetë Hazreti Omeri e varrosën. Hazreti Aliu bëri dua për të dhe filloi të priste derisa erdhën Munkeri dhe Nekiri të cilët filluan të pyesin Hazreti Omerin:
- Kush është Zoti jot?
Hazreti Omeri i pyeti ata:
- Sa rrugë të gjatë keni bërë për të ardhur deri këtu?
- Kemi ardhur nga një rrugë shtatë vjet e largët.
- Ju keni ardhur nga një rrugë kaq e largët dhe nuk e keni harruar Allahun, e si mund ta kem harruar unë i cili kam bërë vetëm disa minuta rrugë?
Engjëjt thanë:
- Ne e dinim se ti do të përgjigjeshe në këtë mënyrë, por të pyetëm se kjo është detyra jonë.
Pastaj Hazreti Omeri i tha atyre:
- Nuk ju lë të ikni pa më dhënë fjalën që nuk do ti paraqiteni në mënyrë kaq të frikshme ymetit të Muhammedit.
Pasi engjëjt i dhanë fjalën i la ata të iknin.
Hazreti Aliu i cili ishte dëshmitar i gjithë kësaj ngjarjeje tha “O Omer! Paske qenë me të vërtetë një burrë që e mban fjalën”