DUAJA

I nderuari Bejazid Bistami tregon:
- Në kohën time jetonin 70 mijë evlija. Të gjithë këto mereshin me ibadete dhe me lejen e Allahut arrinin të bënin mrekullira.  Në mes tyre ishin të shumtë ata të cilët ishin bërë të njohur kudo me mrekullitë e tyre. Në atë kohë jetonte një kovaç i panjohur që nuk dinte shkrim e këndim por punonte tërë ditën për të siguruar jetesën e familjes.
Një ditë shkova tek dyqani i këtij kovaçi. I dhashë selam. Ai ma ktheu selamin, pastaj mu afru dhe kërkoi dua prej meje.
Unë i thashë:
- Ti bëj dua për mua!
- Por po të bëj unë dua ty nuk më zgjidhet halli i madh që kam!
- Çfarë halli ke?
- Filloi të qajë duke thënë: Si do të vejë halli i gjithë këtyre njerëzve në ditën e mahsherit.
Halli i tij ndikoi shumë edhe tek unë. Nuk e mbajta dot veten dhe fillova të qaj. Në këtë kohë më lindi kjo në zemër:
“Këto nuk janë nga ata që thonë vetja ime, vetja ime, por janë nga ata që thonë ymeti, ymeti.

NJE LUT­JE PER LE­XU­ESIT TONE
Në fle­tët e kalendarit gjen­den ajete kuranore, përkthime të ha­dit­he­ve, emra të rëndësishëm dhe fotg­ra­fi, pran­daj Ju lu­të­mi që këto fle­të mos të hidhen në tokë.