HAZRETI EBU BEKRI

Pas vdekjes së Hazreti Ebu Bekrit, Hazreti Omeri u martua me gruan e tij “radijallahu anha”.
Pasi e çoi në shtëpi i tha: “O grua e pastër! Dije mirë se nuk jam martuar me ty për të plotësuar kënaqësitë e mia. Qëllimi im është që ti të na tregosh se si e kalonte Ebu Bekri “radijallahhu anh” natën, sepse ne dimë vetëm jetën e tij gjatë ditës, se çfarë bënte ai gjatë natës mund të na e tregosh vetëm ti. Na trego që edhe ne të veprojmë si ai. Gruaja e nderuar “radijallahu anha” u përgjigj:
“Unë nuk mund të tregoj për të gjitha veprimet e tij, por mund t’iu treogoj një veprim të tijin. Ta dini se Ebu Bekri “radijallahhu anh” pasi falte namazin e Jacisë në mesxhid vinte në shtëpi dhe ulej në një cep të dhomës. Përkulte kokën përpara dhe fillonte të meditonte thellë thellë. Qëndronte kështu deri në kohën e seherit (pak përpara namazit të sabahut). Kur vinte koha e seherit ngrinte kokën dhe merte frymë thellë. Në atë kohë era e pjekur e mëlçive të tij mbushte lagjen. Vinte aq shumë erë saqë njerëzit që kalonin përpara shtëpisë tonë mendonin se ishim duke gatuar mëlçi”.
Një mëngjes Es’habët kiram “alejhimurridvan” shkuan tek Resulullahu dhe u ankuan për Ebu Bekrin. I thanë Resulullahut “Ai gatuan mëlçi në dhomën e tij, era e gjellës vjen deri tek ne, por ne nuk na fton asnjëherë”.
Shkuan në shtëpinë e tij, por nuk gjetën aty as gjellë e as zjarr të ndezur. Kur e pyetën Ebu Bekrin “radijallahhu anh”, u përgjigj:
“O Resulullah, unë nuk po ha mëlçi. Ajo që piqet është mëlçia ime. Allahu më bëri të mudur të jetoj Islamin, më bëri mik me Pejgamberin e Tij, më bëri të dalluar ndër Es’habët e tjerë. Mëlçia ime digjet nga frika duke menduar, a arrij dot që të falenderoj për gjithë këto të mira, cili do të jetë fundi im në ditën ne kijametit.