E MBAJTA FJALEN E DHENE

Shejhul Islami i nderuari Ebussuud efendi, ishte në gjendje të mirë ekonomike. Në xhami shkonte përherë duke veshur rroba të mira. Një ditë i’u afrua pranë një shok i tij. Ebussuudi në atë kohë kishte veshur një çallmë të shtrenjtë. Kur shoku e pa çallmën e shtrenjtë që kishte veshur Ebussuudi mendoi:
“Pa shih çfarë çallme. Po ta shesësh këtë, me paratë e kësaj ngopen 200 nevojtarë.”
Ebussuud efendiu me lejen e Allahut e kuptoi se çfarë po mendonte shoku i tij. E hoqi çallmën dhe i tha shokut:
“Mere këtë dhe shite në Pazar! Me paratë që do të marësh ushqe të varfërit!”
Shoku e mori çallmën dhe e shiti në një dyqan çallmash. Me paratë që mori ushqeu të varfërit dhe shkoi përsëri pranë Ebussuudit. Sapo u fut në dhomë u çudit shumë, sepse çallmën që sapo kishte shitur qëndronte në kokën e Ebussuud efendiut.
Ebussuudi duke i buzëqeshur shokut të tij i tha:
“N.q.s dëshiron ta mësosh sekretin e kësaj shko edhe pyet filan person.”
Shoku shkoi menjëherë tek personi që i tha Ebussuudi dhe prej tij dëgjoi këto fjalë:
“Unë isha duke udhëtuar me anije. Gjatë kthimit nisi një furtunë e madhe. Në këtë kohë kur isha në hall për jetën pata dhënë fjalën se po të shpëtoja i gjallë do t’i bëja dhuratë një çallmë Ebussuud efendiut. Me ndihmën e Allahut arritëm të shpëtojmë. Pasi erdha këtu kisha ditë që po kërkoja për një çallmë të denjë për Ebussuud efendiun. Më në fund arrita ta gjej një të tillë tek një dyqan çallmash dhe e çova në vend fjalën e dhënë.”