ARSYET E KRIJIMIT (1)

Po të kishte dashur Allahu teala çdo gjë do ta krijonte pa arsye, do të diqte pa zjarr e do të ngopte pa ushqyer. Do të bënte që të fluturohet pa aviona, do të bënte që zëri të dëgjohet pa radio. Por duke patur mirësi, duke bërë mirë robëve të vet, krijimin e çdo gjëje e mbështeti në një arsye të caktuar. Dëshiroi dhe punët i fshehu nën arsye. Ai që do që Allahu teala të krijojë diçka, i ngjitet në arsyjen e asaj gjëje dhe mbërrin qëllimin që dëshiron. Ai që do ta ndezi llambën, e përdor shkrepsën, ai që do të nxjerrë vaj, përdor makinën e presës, atij që i dhemb koka, përdor aspirinën e me radhë. Ai që dëshiron të shkojë në Xhennet dhe të arrijë në nimete të pa fund, i përshtatet Islamit.
Allahu po mos t'i kishte krijuar punët e veta me arsye, askush nuk do të kishte nevojë për njëri-tjetrin. Çdo njëri nga Allahu do të kërkonte çdo gjë që kishte dëshirë, dhe nuk do të kishte nevojë për asgjë tjetër. Duke qenë kështu, ndërmjet njerëzve, ndërmjet drejtuesve, nënpunësve, puntorëve, specialistëve, nxënësve, mësuesve nuk do të egzistonin lidhjet njerëzore, do të prisheshin rregullat e botës dhe të Ahiretit. Në këtë mënyrë nuk do të kishte diferencë ndërmjet së bukurës dhe të shëmtuarës, ndërmjet së mirës dhe të keqes, ndërmjet të urtit dhe rebelit. Ai është krijues i çdo pune të njerëzve, qoftë me qëllim ose pa qëllim, të gjitha lëvizjet e tyre, Ai i ka krijuar. Allahu për robët e vet për t'i krijuar lëvizjet e tyre të dëshiruara, atyre u ka falur zotësi veprimi: Ihtijar (zgjedhje) dhe Irade (dëshirë).
Këto zgjedhje dhe dëshira të tyre, kanë edhe arsyen e veprimit. Një njeri po të dojë që të bëjë një punë dhe nëse Allahu e aprovon, ai e kryen atë punë. Nga ana tjetër njeriu nëse nuk dëshiron që të bëjë një punë po ashtu edhe Allahu teala nuk e dëshiron atë punë, atëherë s'mund ta kryejë.                                             
(Vijon)