VEPRIMET QE TE ÇOJNE NE KUFER (1)

Të marrësh lehtë qoftë edhe vetëm një nga urdhërat ose ndalesat e Islamit, të tallesh me Kur’anin kerim, me Engjëjt ose me Pejgamberët, është kufër. Ai që bie në kufër, menjëherë duhet të bëjë teube (të pendohet), e të pastrojë besimin e tijë. Më poshtë kemi renditur disa nga veprimet që të çojnë ne kufër:
¬ Të mos besosh dituritë e fesë, të poshtërosh këto dituri, dijetarët dhe librat e fesë.
¬ Të thuash për dituritë e fesë fjalë si: (Për se hyjnë në punë këto dituri? Kujt i kanë bërë dobi këto? Ajo që na vevoitet ne nuk janë këto por paraja.)
¬ Të thuash “Fuqia e Allahut nuk mjafton për ta bërë këtë gjë”
¬ Të thuash për dikë “Me atë nuk ja del dot Allahu e jo më unë”
¬ Të thuash: “Allahu na ka harruar”
¬ Të thuash për Allahun që është baba.
¬ Të përcaktosh vendndodhjen e Allahut.
¬ Të thuash: “Allahu po na torturon”
¬ Të thuash: “Allahu filan personi i ka dhënë pasuri të madhe, ndërsa mua më ka dhënë pak. Pse drejtësi është kjo?”
¬ Kur një të pasuri i ecin punët mirë të thotë “Edhe Allahu është pranë të pasurve”
¬ Kur i thuhet një njeriu që ka bërë ndonjë gjynah, të madh apo të vogël “bëj teube” të thotë “E çfarë kam bërë unë që të bëj teube”
¬ Të thuash “Ky njeri është si zebani (krijesë e xhehennemit)” kur sheh një njeri të keq.
¬ Të thuash për dikë “Edhe sikur të ishtë pejgamber nuk do t’i besoja”
¬ T’i thuash një njeriu “Po të më japë Allahu xhennetit, nuk e dua pa ty”
¬ Të flasësh keq për diçka që feja i jep rëndësi (Feja, besimi, librat fetarë, pejgamberët, medh’hebet, Qabeja etj)
¬ Të mos i besosh ose të kesh dyshim qoftë edhe ndaj një ajeti të vetëm të Kur’anit kerim.