VENDİ İ MEND-JES NE FE

İslami është një fe e cila nuk i del kundër mendjes që nuk gabon. Në një hadith sherif thuhet: “Ai që nuk ka mend nuk ka as besim”. Por mend-jet nuk janë të njëjta. Mendja e një të padituri nuk është e njëjtë me atë të një shkencë-tari. Po të ishin mendjet të njëjta të gjithë do të mendonin të njëjtën gjë. Ata që i besojnë vetëm mendjes dhe gabohen quhen filozofë. Ata që i beso-jnë mendjes deri aty ku arrin ajo aty ku nuk arrin më e ndriçojnë atë me dritën e İs-lamit quhen dijetarë të İslamit. Mendja është si syri. İslami është si drita. Syri në errësirë nuk dallon dot asgjë. İ duhet drita që të shohë. Edhe mendja nuk e dallon dot të drejtën në errësirë. Që ta dallojë i duhet drita e İslamit. N.q.s nuk do të na e kishte veçuar İslami të drejtën nga e gabuara, për mendjen do të ishte e pa-mundur ta bënte një gjë të tillë. Por çfarë është mendja atëhëre? Në nje hadith sherif thuhet: “Mendja është një dritë e cila e dallon të drejtën nga e gabuara” Pra ai që nuk e dallon te drejtën nga e gabuara nuk mund të quhet i

mençur. Në një hadith sherif

 

 

thuhet:

“Mendja e beson Allahun dhe Pejgamberin dhe i kryen ibadetet”

Kjo do të thotë se ata që nuk besojnë ose që bësojnë por që nuk i kryejnë ibadetet nuk e kanë mendjen të plotë. Kush është më i mençuri nga ata që besojnë dhe i kryejnë ibadetet? Në një hadith sherif thuhet:

“Më i mençuri është ai që ka më shumë frikë nga Allahu”

Në Kur’ani kerim thuhet: “Ata që kanë më tepër frikë

nga Allahu janë dijetarët”

Pra njerëzit më të mençur janë dijetarët.

Kanë pyetur Pejgamberin:

• O Pejgamber kush është më i dituri?
• Ai që është i mençuri.
• Kush bën më tepër ibadet?
• Ai që është më i zgjuari.
• Kush është më i miri?
• Ai që është më i mençuri. Pra kush ka më tepër di-

turi dhe bën më tepër ibadet është më i mençuri. Kur e pyetën pejgamberin se si mund ta kuptonin nëse është i mençur një njeri, u përgjigj: “Ai që largohet më shumë nga haramet dhe vrapon më shumë drejt punëve të mira është i mençur”