BESIMI I HAZRETI UMEJRIT

Pas luftës së Bedrit Umejri dhe Safvani ishin ulur dhe po bisedonin për dëmet e luftës. Safvani:

• Jetesa jonë u vështirë-sua shume. Umejri:
• Ke të drejtë. Po të mos kisha borxhe dhe po të mos isha i preokupuar për jetesën e fëmijëve do ta kisha vrarë Atë.
• Borxhin ta paguaj unë dhe kujdesem për fëmi-jët e tu.

Safvani pagoi të gjitha çka i nevoiteshin Umejrit dhe i’a leu shpatën me helm. Umejri i tha:

• “Kjo gjë të nbetet sekret mes nesh” dhe u nis për rrugë.

Arriti në Medine, i’u afrua mesxhidit të Resu-lullahut dhe shtrëngoi fort shpatën. Hazreti Omeri i cili ishte ulur aty e po bisedonte me disa shokë e pa dhe e njohu. I dha urdhër shokëve:

• Kapeni atë! Në Bedr ai nxiti fisin e tij në luftë duke u thënë atyre se ne jemi të pakët në numër.

E kapën Umejrin dhe e çuan përpara Resulullahut. Kur u fur brënda fjala e parë e Umejrit ishte:

• Mirëdita!
• Kjo përshëndetje ishte në kohën e injorancës. Tani jepet selam. Përse ke ardhur?
• Kam ardhur të bëhem musliman.
• Gënjen!
• Nuk Gënjej.
• Atëherë përse nuk e le shpatën jashtë!
• Paskam harruar.
• Përse e ke helmuar shpatën?
• Kush ta tregoi këtë gjë?
• Ma tregoi Allahu. Këtë plan e ke bërë në Mekke bashkë me Safvanin.

Në atë moment urrejtja në zemrën e omerit u boshatis dhe zemra u mbush me dasbhuri, u kthye nga kibla dhe ra në Shehadet. Kur u kthye në Mekkë takoi Safvanin dhe i tregoi ng-jarjen. Sapo e dëgjoi u bë musliman edhe ky. Janë të shumë ata të cilët janë bërë musli-manë në këtë mënyrë.