PEJGAMBERI JONE I DASHUR (1)

Fytyra, të gjitha pjesët e trupit dhe zëri i Profetit Muhammed alejhiselam, të dërguar për rahmet në të gjithë botën, kanë qenë më të bukura se fytyrat, pjesët e trupit dhe zëri i të gjithë njerëzve të botës. Fytyra e tij shkëlqente si hëna. Kur gëzohej kuptohej nga balli.
Sytë i ka patur të mëdhenj, qerpikët e gjatë, të zezën e syrit e ka patur shumë të zezë. Balli i të nderuarit të njerëzve ishte i gjerë, vetullat i kishte të holla dhe të ndara nga njëra tjetra. Hunda e tij ishte shumë e bukur dhe pak e ngritur në mes. Gojën nuk e kishte të vogël. Dhëmbët e tij ishin shumë të bardhë dhe dhëmbët e parë i kishte të ndarë nga njëri tjetri. Nuk është parë asnjëherë një njeri tjetër që të flasë në mënyrë më të shkoqur dhe me fjalë më të ëmbla se ai. Fjalët e tij kuptoheshin lehtë dhe i bënin njerëzit për vete. Kur flitse, fjalët i rreshtoheshin si perla. Zëri i tij arrinte aty ku nuk arrinte zëri i asnjeriu tjetër. I nderuari i të gjithë njerëzve ishte gjithmonë i buzëqeshur. Kur buzëqeshte i dukeshin dhëmbët dhe nuri i tij ndriçonte muret e dhomës.
Edhe të qarën e kishte të lehtë si të qeshurën. Ashtu si nuk qeshte me të madhe as nuk qante me zë të lartë. Por i rrjedhnin lot nga sytë dhe i dëgjohej zhurma e gjoksit.
Pejgamberi alejhiselam i kishte gishtat e trashë, krahët të mbushur dhe pëllëmbët të gjëra. Era e të gjitë trupit ishte më e këndshme se misku. Trupin e kishte edhe të butë edhe të fuqishëm. Duart e tij ishin më të buta se mëndafshi. Kockat e shpatullave i kishte të mëdha dhe gjoksin të gjerë.                (Vijon)